• Favereau
    • LUI (pron. pers. sujet) : eñ an hini eo (c'est bien lui), (cf. pron. pers. objet E, EN... le ) prép. conjuguées (S3 m. -(h)añ var. - : anezhañ, dezhañ, gantañ, outañ... S3 f. (h)i : anezhi, dezhi, ganti, outi...) ex. laret hon eus dezhañ, dleour omp dezhi, lakait anezhañ da adkomañs (faites-lui, ou le lui), goulenn gantañ !, komzet o deus outi, & struct. poss. : rannet en deus he c'halon (il lui a fendu le coeur) à lui de... dezhañ da... (content...) de lui... (kountant) anezhañ e -unan lui-même eñ e -unan (& var.), & dér. ex. drezañ e -unan, evitañ e -unan... à lui (tout seul) e -unan -kaer (& -penn...).
  • Glosbe
    • en
    • hen
    • indirect